Signalen

Als het om spelhervattingen gaat, draait het om één principe:
Iedereen moet weten wat er gaat gebeuren — behalve de tegenstander.

Vanuit dat idee zijn bepaalde signalen een uitstekende manier om duidelijk te communiceren op het veld, zonder één woord te zeggen.

Toch blijft het vreemd  dat juist de nemer degene is die de signalen geeft.
Hij is tenslotte alleen de “leverancier” — vaak het verst verwijderd van de situatie.
De spelers dichter bij het doelgebied hebben een veel beter zicht op waar de ruimte ligt, wie vrij kan komen via een blok, en waar de grootste kans ligt om tot een doelpoging te komen.
Zij zien het niet alleen beter, ze kunnen het ook beïnvloeden door verdedigers te lokken of juist te blokkeren.

Het zou het daarom logischer zijn als spelers uit de zogenaamde ‘frontgroep’ bepalen wat er gaat gebeuren en dat zij het signaal geven aan de nemer.
Nog beter: wijs een ‘set-piece captain’ aan die daar verantwoordelijk voor is.
Zo is het plan al duidelijk voordat de bal überhaupt ligt.

Want het moment waarop de scheidsrechter fluit — dát is het moment waarop de focus van de tegenstander vaak even verslapt.
Niet wanneer de bal wordt neergelegd.

De signalen zouden bovendien moeten verwijzen naar de ruimte waar de bal heen moet, niet naar een vooraf afgesproken variant.
Dat is makkelijker te onthouden, en biedt ruimte om elke paar wedstrijden te variëren — waardoor tegenstanders je moeilijker kunnen analyseren.

Uiteindelijk draait het om dit:
Iedereen weet wat er gaat gebeuren — behalve de tegenstander.

Wees creatief. Denk anders.
Het verschil is een keuze.

#spelhervattingen #setpieces